Een tiende plaats, een zeventiende en vandaag, een twaalfde plaats. Emiel is goed op weg om zijn plaatsje te verdienen tussen de profs. Zelfs in de wereldbekerwedstrijden.

Overijse is een klassieker. De oudste, de meest georganiseerde… Een iconische cross en vandaag zorgden de weergoden voor een extra sausje. In de materiaalpost was het glibberen en schuiven, de ene na de andere mechanieker ging onderuit. Kortom: de complete chaos.

Een parcours dat schoof en plakte, en tot overmaat van ramp ging het regenen vlak voor de start. Vanop de derde rij schoot Emiel goed weg om bovenaan de klim als twaalfde voorbij te komen en daarna al even vlot nog een man of twee voorbij te gaan. We wreven ons de ogen uit, want Emiel nestelde zich zowaar in het spoor van Toon Aerts op rang zeven.

Iets te hoog gegrepen bleek algauw, want Aerts ging in de reactie op het leidende drietal met Iserbyt, Hermans en Vanthourenhout. Uit de achtergrond kwam Lars van der Haar terug en Corné Van Kessel flitste als in de goeie ouwe tijd. Emiel beet van zich af en vocht voor zijn plaats, hij zakte wat terug naar een twaalfde stek die hij ook moeiteloos wist vast te houden. Even leek de top tien nog in zicht.

Voorin was Hermans andermaal achteruit geslagen door pech, Iserbyt flitste en won. Hermans verdiende veel meer, Van Kessel was uitstekend en daarachter Emiel als derde Tormansboy. Een broekje van 19 dat een tiental profs achter zich hield in een loodzware wereldbekerwedstrijd.

Geen Koppenberg morgen voor onze Flandrien, wel rust in de aanloop naar het Europees Kampioenschap van zaterdag a.s. Het wordt zijn eerste wedstrijd tussen de beloften.