De eerste internationale zege bij de elite is een feit. Emiel spurtte in het Duitse Bad-Salzdetfurth naar de winst. Makkelijk was het niet, maar moeilijk gaat dus ook.

Om en bij de 500 kilometer hadden we op de teller naar het Duitse plaatsje in de buurt van Hannover. Emiel nam een sterke start en volgde in het spoor van Julian Simons. Al vroeg in de wedstrijd sloeg Emiel een kloofje om stelselmatig verder uit te lopen. Amper twee ronden ver stond er een bonus van 17 seconden op de teller op eerste achtervolger Anton Ferdinande. Maar Emiel kende een haperingetje op de trappen en de bonus slonk, meer nog, er volgden mechanische problemen en Anton Ferdinande kwam aansluiten. Daarachter Marcel Meisen die voor eigen volk een sterke inhaalrace begon. Emiel probeerde ondertussen Ferdinande af te schudden maar die beet zich vast in diens wiel.

Tijd om Ferdinande de kop op te dringen en even te recupereren, maar veel marge was er niet op Meisen die op een reusachtig verzet alles uit de kast haalde en tot op 11 seconden naderde. Kortom, geen wedstrijd voor hartlijders.

Emiel ging opnieuw naar de kop, probeerde Ferdinande andermaal af te schudden, maar zonder succes. Het werd een spurt waarin Emiel het vlotjes haalde, Meisen had ondertussen de handdoek geworpen en werd derde.

Mooie zege dus voor Emiel. En wat een weekend voor de Belgische crossers. Anton won zaterdag al in Tsjechië, Witse Meeusen ging winnen over het kanaal, Dieter Sweeck in Brumath en ook Suzanne Verhoeven en Laura Verdonschot waren aan het feest. De kers op de taart was natuurlijk voor Eli Iserbyt die de eerste wereldbeker van het seizoen in Waterloo wist te winnen, voor….Emiels ploegmaat Laurens Sweeck.