Moordend dagje vandaag in de Alpes Isére. De temperaturen van de voorbije dagen, vandaag opnieuw vlotjes 30°, en de opeenvolging van de hellingen eisten hun tol. Lennert Van Eetveld kwam, zag en overwon. Emiel finishte knap als zeventiende.

“Onverantwoord”, zuchtte onze Flandrien bij aankomst. Nochtans zag het er lange tijd goed uit. Andermaal was er een vroege vlucht, maar het was Van Eetvelt die de knuppel in het hoenderhok gooide en op jacht ging naar de vroege vluchters. Het peloton scheurde vroeg in de wedstrijd. Emiel kon aansluiten bij een groepje van een man of twintig dat lang moest jagen op de kopgroep van zo’n twaalf man. Zeventig kilometer voor de finish kwamen de twee groepjes samen, maar in de achtervolging hadden ze duidelijk een jasje moeten uitdoen…

Van Eetvelt en Oscar Onley gooiden de knuppel opnieuw in het hoenderhok. Er vormde zich een groepje van zes, Emiel zat in een groepje daarachter dat lange tijd op 30 bleef bengelen, maar ook in stukken brak. Emiel verzeilde in een derde groepje en finishte als zeventiende, op 4’38” van de verdiende winnaar.

Nog 104 renners finishten, waarvan de laatste op meer dan een half uur. Afwachten of die jongens nog binnen de tijdslimiet zaten…

Op naar morgen voor de loodzware finale, maar wel eentje met klimmen die Emiel in principe wat beter moeten liggen. Vandaag was het vooral explosief, met veel korte snokken.