Wat een spektakel daar in Diegem. De tenoren gingen tot het gaatje en ver er over. Uiteindelijk won Wout Van Aert. Emiel werd ondanks een mindere dag nog knap veertiende.

Bijna 100 renners, een massa volk en een loodzwaar parcours. Dat waren de ingrediënten voor de cross daar in Diegem. Een blitzstart werd het waarin de eerste twee ronden aan een ongezien tempo werden afgelegd. Er vormde zich al snel een kopgroep met de drie grote tenoren. Emiel nam een goeie start en verzeilde in een groepje dat zich achter de grote tenoren bevond.

Voorin ging van der Poel aan, Van Aert moest 8 seconden prijsgeven, Pidcock leek te kraken en volgde op drie seconden. De strijd leek gestreden, maar Van Aert en Pidcock kwamen opnieuw aansluiten. Van Aert ging aan, van der Poel moest harken, daartussen Pidcock. Die kwam opnieuw aansluiten en in de finale ging het haasje-over. Het publiek joelde. In de zone naar de trappen, vlak voor de finish, maakte Pidcock een kleine slipper, hij verloor tien meter en Van Aert stoomde door naar de zege. Mathieu zou derde worden.

Daarachter verbrokkelde alles, van der Haar streed, maar het was Iserbyt die terugkwam om vierde te worden. Daarachter de andere tenoren, met van der Haar, Hermans en Vanthourenhout. Sweeck was eerder ongelukkig ten val gekomen op de balken en kende net als Emiel een mindere dag. Emiel leek even zicht te hebben op stek tien, maar de benen liepen vol en hij verloor in de finale wat terrein op de jongens voor hem om uiteindelijk dertiende te worden.

In deze tweede wedstrijd op korte tijd en op een andermaal loodzwaar parcours een knap resultaat.