Een biljartvlak parcours. Net 200 kilometer. De ingrediënten om er een spannende strijd om de driekleur van te maken leken net niet daar te zijn. Maar toch werd het een spektakel om duimen en vingers van af te likken. Emiel finishte na een rustige middag net na de voorwacht van het peloton.

Middelkerke. De zee. En voor het BK ook een zee van mensen. an de start, onderweg. De supportersploegen maakten sfeer en de zon en de wind kleurden mee de dag.

De Moeren, de Moeren. Er werd veel van verwacht en de Moeren brachten waarop door velen gehoopt werd. Er vormde zich een kopgroep waarin voor Alpecin-Fenix Gianni Vermeersch en Timo Kielich present waren. Daarachter brak het peloton in stukken met in een eerste groep onder meer Jasper Philipsen en Tim Merlier. Emiel verzeilde in het tweede deel van het peloton waar Lotto-Soudal de boel dichtgooide. De voorsprong van de koplopers liep op tot meer dan 4 minuten, het peloton Emiel met onder meer snelle man Gerben Thijssen en Thibau Nys verloor nog meer tijd.

Maar bij het ingaan van de plaatselijke rondes volgde de ene verrassende wending na de andere. De koplopers werden gegrepen door groep twee, of wat daar van overbleef en het regende uitvallen. Uiteindelijk raakte een nieuwe kopgroep vooruit, in de achtergrond organiseerden de jongens van Wanty-Gobert-Intermarché de achtervolging, maar het zag er naar uit dat peloton twee de aansluiting niet meer zou kunnen maken. In groep twee ook een grote delegatie van Alpecin-Fenix, maar met de speerpunten van de ploeg voorop was het niet aan hen om te gaan jagen.

Want voorin zaten Fabio Vandenbossche en Jasper Philipsen in de kopgroep. Maar wat niemand nog voor mogelijk hield gebeurde toch, peloton 1 en 2 smolten samen, al leek voorin de beslissende vlucht met elf vertrokken. De jongens van Wallonie-Bruxelles en Wanty gingen jagen en ook enkele andere teams deden een bescheiden duit in het zakje. De 11, waar Philipsen ondertussen lek gereden was, werden opnieuw gegrepen.

Het was het sein voor een zinderende finale met Van Marcke en Stuyven in de aanval, een counter van Evenepoel en een jagend peloton. Emiel moest in de finale nog even aan de bak om de sprinttrein voor Philipsen naar voor te loodsen en liet daarna lopen.

Maar het was niet Philipsen, wel Tim Merlier die een greep deed naar de tricolore. Merlier zette van ver aan, hield stand voor Jordi Meeus en ploegmaat Jasper Philipsen. Emiel finishte in het groepje daarachter.

Knap resultaat voor het team waar Merlier zijn tweede driekleur pakt!