Veertiende vandaag tussen de grote jongens, daar in Antwerpen. Emiel was niet helemaal tevreden, maar zelf kunnen we er best mee leven. Hij verzilverde vandaag z’n abonnement in de wereldbekers: goed voor een plaatsje tussen tien en vijftien. Zeker als de grote drie mee doen is dat meer dan goed.

We hebben het al zo vaak geschreven: in dit soort wedstrijden is de startpositie heel bepalend. Jongens die op de derde of volgende rijen staan moeten al meer dan één jasje uitdoen om richting top tien te kunnen opschuiven.

Toch, Emiel was goed weg vandaag, maar zoals zo vaak stropte het en viel hij enkele plaatsen terug. Daarna rukte hij opnieuw naar een groepje dat zou strijden voor plek tien: Kevin Kühn, Joran Wyseure, Tibor del Grosso, Ryan Kamp en Emiel. We kennen slechter gezelschap om in te vertoeven…

Wyseure maakte een uitstekende indruk, Emiel maakte te veel kleine foutjes op de top tien echt te ambiëren. En na afloop moest hij vaststellen dat hij net ietwat frisheid miste om in een snelle race nog te kunnen opschuiven.

Voorin was het van der Poel die een masterclass gaf, Van Aert volgde, moest tijd prijsgeven, pakte wat tijd terug, maar moest plooien voor de oppermachtige Nederlander.

1 van der Poel, 2 van Aert en 3 Vanthourenhout. Daarachter ploegmaat Sweeck die zijn leidersplaats in de wereldbeker verzekerde. Emiel finishte finaal als 14de na andermaal een sterke race tussen de grote jongens.