Het was harken vandaag voor Emiel, tussen Cloyes-les-Trois-Fontaines en pakweg de eerste bevoorrading. Maar in de tweede wedstrijdhelft vond hij de juiste pedaalslag terug en verzette in de finale nog bergen werk.

Een klimmetje kort na de start, later nog twee klimmetjes en een uitstapje naar La Perche. We reden er een stukje van het parcours, de côtes hebben geen naam en staan niet als dusdanig in het roadboek, maar vlak is het allerminst. Op het einde van de bevoorrading, waar wij stonden, op de top van een toch steile klim deed Emiel teken dat het voor geen meter liep. Hij zat ook achterin een verbrokkelde groep. Maar toen we de renners een uurtje later opnieuw zagen passeren zat hij rustig babbelend in de buik van het peloton.

De drie vluchters die de rit animeerden werden in de finale gegrepen, tussendoor vormden zich ook wat groepjes in de reactie, maar in de finale kwam alles samen. Aan de finish waren er nog twee rondjes, met een lange aanloopstrook naar de streep, lichtjes bergaf, kaarsrecht en bijna 3 kilometer lang. Logisch dat het een spurt zou worden.

Emiel zette het treintje op voor Ryan Cortjens die in de spurt nipt de duimen moest leggen en tweede werd. Emiel finishte als 29ste en blijft in het jongerenklassement op 12 secondjes van de leider.

In de slotrit van morgen, tussen Bû en Chartres kan, met een geaccidenteerde finale, nog veel gebeuren. Hopelijk heeft Emiel de benen om nog eens ouderwets te knallen.