Het heeft Emiel (en de ploeg) niet meegezeten in deze Ronde van Namen. Een ronde die weliswaar begon met ritwinst voor Toon Vandebosch, maar ook met maagproblemen voor Emiel. Die mocht dan vrijdag ook nog eens vaststellen dat er ingebroken was in zijn auto.

Maagproblemen op dag 1, een beetje beterschap op dag twee. Benen die volliepen op dag drie en opnieuw beterschap op dag vier. Dag vijf was goed, maar dan liep het voor Emiel helemaal niet zoals verhoopt.

De moral was ‘low’, zaterdag bij de start. Maar na afloop kon er alweer een brede smile af en onderweg zagen we bij Emiel ook al beterschap. het waren de jongens van Alpecin-Deceuninck die in de slotrondes het gat op de vijf vluchters dichtreden…Anderhalve minuut ging er af op 14 kilometer en in de slotronde waren het opnieuw Emiel en de boys die gingen sleuren. Het leverde Jente Michels een ereplaats op in de spurt, maar meer ook niet.

Voor de koninginnenrit waren de orders duidelijk. In volle finale zou er aangevallen worden om een gooi te doen naar ritwinst. We zagen Emiel attent voorin fietsen en het was duidelijk dat hij wellicht geen super-, maar toch redelijk goeie benen had. Hij zat attent voorin op de klimmetjes en toen de boel in stukken vloog was hij telkens mee. Meer nog, toen er zich een kopgroep van zes vormde reed hij in één ruk het gaatje dicht. De goeie vlucht leek vertrokken, want voorin zat ook de gele trui. Maar het peloton liet niet betijen.

In de finale ging Emiel nog sleuren op kop om in de laatste klim de kopgroep verder uit te dunnen, maar de zege van een uitgedunde groep was voor Lars Van der Haar.

Emiel reed in volle finale nog verloren toen hij samen met Mees Hendrikx de verkeerde kant opgestuurd werd. De twee maakten rechtsomkeert om samen over de streep te bollen.

Einde van een Ronde om snel te vergeten.