Hoeveel pech kan een mens hebben? Het lijkt ons dat Emiel na Tabor zijn part gehad heeft voor dit seizoen. Dit keer was het een tube die van de velg liep en Emiel uit de strijd om de zege sloeg.

Het begon nochtans goed, Emiel was andermaal de betere starter en zette zich op kop. In zijn spoor een omvangrijke groep met zowat alle Belgen. Het was Wyseure die overnam en een kloofje sloeg. Het leek wel alsof we naar de replay van het WK zaten te kijken: Wyseure op kop en daarachter een groepje waar de Nederlander Ronhaar aan de bak moest. De aansluiting werd een feit: een groepje met Joran, Emiel, Nys, Ronhaar, Meeussen en Michels leidde de dans.

En dan sloeg het noodlot toe… Na de trappen volgde een afzink en Emiel moest van de fiets om het lange eind op en af naar de materiaalpost al lopend af te leggen. Hij kwam in pakweg 14 de positie door en stond voor een schier uitzichtloze opdracht. Want ook Tabor is een snelle race waarin een terugkeer heel veel krachten kost. Maar voorin werd niet gewacht. Nys, Michels en Meeussen sloegen een kloof. Daarachter Ronhaar en Wyseure en daarachter Emiel die de ene na de andere renner opraapte. Hij kwam aansluiten bij Joran en Pim, net voordat die laatste Joran moest laten rijden. Emiel dichtte ook de kloof met de wereldkampioen. Voorin viel Meeussen weg door kettingbreuk… Emiel liet Joran ter plekke, ging over de lopende Meeussen, maar meer dan een derde plek zat er niet meer in. Voorin kende Nys een haperingetje na de balken, Michels ging full gas, maar Thibau sloot in geen tijd weer aan en liet Michels ter plekke.

Hopelijk heeft Emiel zijn deel van de pech gehad voor dit seizoen. Van de eerste wereldbeker onthoudt hij alleen het gevoel dat erg goed was en het beste laat verhopen voor de toekomst.