Dit keer geen pech tijdens, maar voor de wedstrijd. Tijdens de verkenning reed Emiel al lek, tijdens de wedstrijd zelf waren er een paar valpartijen. Maar van dat laatste had iedereen last.

Modder en nog eens modder. Niet de gebruikelijke, snelle en technische omloop daar in Ruddervoorde, maar wel een zware en technische omloop. Emiel kende een hele slechte start en schoot tot twee keer toe uit zijn klikpedaal. Hij kwam rond positie twintig door aan de materiaalpost en begon aan een indrukwekkende remonte die hem nog in de eerste ronde tot positie twee bracht. Maar het was daarna even zoeken naar een tweede adem, op het moment dat Jente Michels en Thibau Nys versnelden. De twee liepen uit, Emiel hapte naar adem en liet zich in die eerste twee rondes ook op een paar foutjes betrappen. Foutjes die hij in het slot van de wedstrijd niet meer zou maken.

Emiel zakte terug naar rang zeven en schudde daarna een formidabele tweede wedstrijdhelft uit de benen. Hij hing op veertig seconden, rolde eerste een Tsjech en even later ook Yorben Lauryssen en Jetze Van Campenhout op, schoof door naar positie vier en kwam zowaar terug op Lennert Belmans die op de derde plaats reed. Voorin had Michels Nys afgeschud, Nys maakte nog een val, Belmans ging op en over Nys die zich in de laatste rechte lijn nog moest reppen om Emiel af te houden. Michels won, voor Belmans, Nys op 23 seconden en één seconde later Emiel op een vierde plek.

Opdracht volbracht, maar mits wat meer ervaring en geluk zat er zeker meer in. Maar andermaal werd getoond dat het verschil tussen de toppers bij de junioren erg klein is.

We gaan in alle geval met vertrouwen naar Silvelle!