Pech blijft Emiel achtervolgen. Toch zette hij in Vresse-sur-Semois andermaal een erg knappe prestatie neer. Hij finishte er als 38ste.

Herbeumont en Vresse. Twee klimkoersen, maar wat een wereld van verschil tussen de korte, nijdige klimmetjes in Herbeumont en de langere en gelijkmatiger ‘col’s in Vresse. 40 kilometer meer ook af te leggen in Vresse…

Emiel schoof op de eerste klim, kort na de start, goed mee naar voor maar reed gelijk lek. De afdaling deed hij op een leeglopende tube terwijl zich net een kopgroep van een man of twaalf gevormd had. Emiel moest op z’n reservefiets verder, maar moest eerst aan een waanzinnige race achter volgwagen en door de karavaan terug naar het peloton. De aansluiting leek een feit op één van de lastigste cols van de dag. Maar net toen Emiel aansloot brak de boel in stukken. Emiel verzeilde in het tweede deel van het peloton. De race leek, na amper 27 kilometer over…

De kopgroep liep verder uit op het peloton. Met een jagend groepje slaagde Emiel er toch weer in om de aansluiting te maken met het peloton. Daarna was hij op elke klim in de voorwacht te vinden. Voorin zat ploegmakker Robin Orins in de vlucht, daarachter vormde zich nog een paar keer een groepje in de reactie. Maar Emiel deed wat hij moest doen, en beschermde de vlucht van Orins op een voorbeeldige wijze.

Leeftijdsgenoot Orins zou knap derde worden, Emiel finishte op een 38 ste plaats in het tweede deel van het peloton dat ferm verbrokkelde in de laatste ronde. Amper een zeventigtal renners van de 159 renners bereikte de finish….

Op naar de volgende, zaterdag in Wingene.

Oh ja, de foto is een voorsmaakje van wat volgt.