Drie wedstrijden ver zijn we in het wegseizoen van Emiel. En bam! De eerste zege is een feit. De eerste ooit op de weg trouwens. En wat voor een zege.

Emiel debuteerde dit seizoen op de weg bij de profs in Ruddervoorde. Aan meer dan 48 gemiddeld hield hij moeiteloos stand tussen de grote jongens. Volgende wedstrijd was er eentje in Ursel waar hij 90 kilometer lang met de pedalen speelde maar zich wijselijk niet mengde in de spurt. Een scenario dat zich vandaag leek te gaan herhalen in Wetteren….

Biljartvlak parcours in Wetteren. Het soort wedstrijd waar ook na 120 kilometer een eerder onzichtbaar renner met de zege gaat lopen. Geen spek voor de bek van Emiel wegens te weinig selectief. Maar in Wetteren hadden we al snel door dat een beslissende vlucht zonder Emiel onmogelijk was. Emiel was niet uit de top tien van de koers weg te branden. Straffer nog, iets oor halfweg ging hij aan de haal met drie kompanen die alle zeilen moesten bijzetten om Emiel bij te houden. De vlucht hield anderhalve ronde stand. Er waren nog wat schermutselingen maar het was duidelijk dat Emiel één van de beteren, zoniet de beste in wedstrijd was. Een garantie voor winst is dat allerminst. Zeker toen bleek dat een spurt in de maak was.

Emiel liet zich in de laatste ronde uitzakken tot in de buik van het peloton. Maar er waren nog wat uitvallen en hij schoof toch maar weer mee voorin. In de laatste twee kilometer plaatste hij zijn alles-of-niets. Twee renners hapten naar adem in zijn wiel, maar in de laatste hectometers moesten ook zij het wiel van Emiel lossen die zo tot zijn eigen verbazing won met een geruststellende voorsprong op een spurtend peloton.

Een straf nummer, zonder meer en meteen goed voor de allereerste zege op de weg.

Volgende wedstrijd is dinsdag a.s. in Bassevelde. De volgende met stip aangekruist zijn de klimkoersen in Herbeumont en Vresse.