Emiel kon in Pontchâteau de opwaartse curve nog een eindje verder doortrekken. Misschien zelfs ver genoeg om zijn Europese titel te verlengen. Pech en een beresterke Jente Michels beslisten er anders over.

Wat een avontuur daar in Pontchâteau. We cruisten richting EK dwars door storm Ciaran. En de uitlopers van die storm zouden het hele weekend bepalen. Noodweer tijdens de heenreis op donderdag, een stralend zonnetje op vrijdag, regen en windstootjes op zaterdag en bakken regen op zondag.

Verkennen op vrijdag lukte nog, maar al tijdens de verkenning sijpelde het nieuws door dat alle wedstrijden op zondag zouden doorgaan. Een dagje uitstel dus voor Emiel en her en der moesten supporters ijlings een extra nacht boeken.

Zondag begon onder een stralende herfstzon, maar toen de wedstrijd begon viel de regen bij bakken uit de lucht, en het zou niet meer stoppen. Emiel liet het niet aan z’n hart komen, hij pakte de kopstart, maar enkele Fransen wurmden zich naar de kop. Toch waren het de Belgen die de wedstrijd in een beslissende plooi zouden leggen. Emiel en Jente beukten, Ward Huybs klampte aan maar moest iets later terrein prijs geven. De twee beteren zaten op kop, een ontketende Lelandais probeerde met Dario Lillo nog de sprong te maken.

Emiel maakte een foutje, Jente pakte een gaatje en een tiental seconden, maar Emiel vocht zich terug tot bij zijn kamergenoot in Pontchâteau. Hij moest een ronde bekomen van die inspanning maar we zagen hem groeien in de wedstrijd. De controle was er en Emiel gaf minstens de indruk de wedstrijd in de finale te kunnen beslissen. Jente bleef beuken, Emiel prikte een paar keer, maar Jente koerste zoals hij dat het liefste doet: op kop.

Vlak voor het ingaan van de laatste ronde sloeg het noodlot toe, Emiel reed lek en kwam aan de materiaalpost binnen met een bijna niet meer te overbruggen achterstand. Zeker omdat Jente nu vleugels had gekregen, Emiel probeerde nog maar al snel werd duidelijk dat iets meer dan een halve ronde onvoldoende zou zijn om nog voorin aan te sluiten.

Jente won verdiend na een erg knappe race, Emiel pakte zilver en kon zijn Europese titel dus niet verlengen. Ward Huybs streed nog lang voor een compleet Belgisch podium, maar de ontketende Lelandais bleek te sterk.

Knap resultaat van Emiel, zeker omdat er nog wel wat rek opzit en dat in de wetenschap dat hij zonder die lekke band een goeie kans maakte.

Als de noodzakelijke procentje er bij komen kan het straks, zaterdag in Niel en zondag in Dendermonde nog een mooi weekend worden!