Wat een rit alweer vandaag. De wind blies de laatste 40 kilometer vanuit alle richtingen. Alleen nooit mee. Emiel toonde zich in de finale maar geraakte niet meer weg. Uiteindelijk finishte hij net buiten de top tien. In het algemeen klassement stijgt hij naar de 9de stek, in het jongerenklassement naar de 4de. Maar…morgen begint het pas, maar eindigt het ook meteen.

In de eerste ritten van zo’n wedstrijd kun je maar moeilijk tijd pakken, eerder vooral tijd verliezen. Dat deed Emiel de voorbije ritten niet. Maar morgen staat de koninginnenrit op de kalender. Een rit waarin je veel tijd kunt verliezen, maar ook veel tijd kunt pakken… Eerst terug naar vandaag.

Emiel had de benen niet op de eerste klim, waar wij stonden, en het was afzien. Maar tussen de gevreesde Mont du Faz en het vervolg vond hij de benen terug. Hij wist zich moeiteloos te handhaven in de voorste gelederen en paniekeerde niet toen zich in de aanloop naar de voorlaatste klim een kopgroep van 18 vormde. Enkele buitenlandse teams voerden de foring in de achtervolging en net voor de start van de voorlaatste klim kwamen de kopgroep en wat overbleef van het peloton samen.

Emiel klom vlotjes mee naar boven en probeerde nadien mee te glippen in de vlucht, maar niemand raakte weg. Er kwamen nog wat jongens terug uit de achtergrond en het werd een spurt waarin hij netjes voorin eindigde.

Voor de ploeg werd het een mindere dag met opgave van Henri Uhlig. Het zorgde even voor paniek, maar zowel Jente Michels als Emiel die voorin zaten bleven gespaard van pech.Vanuit de volgwagen van Jumbo Visma, met Gino De Jaeger aan boord, werden tussendoor ook drinkbussen aangereikt. Bedankt daarvoor!

Op naar de slotrit met een nu al geslaagde ronde. We staan bovenop de Cuheron, de eerste zware klim van da dag waar het devies gewoon is ‘overleven’.