Emiels gezicht stond na de finish in Mol op onweer. Maar na een paar minuten viel onze Flandrien opnieuw in z’n ouwe doen. Een opeenstapeling van tegenslagen zorgde voor een tegenvallend resultaat.

Emiel heeft er een ganse week met intense duurtrainingen opzitten, samen met het team in de barre Vlaamse weersomstandigheden in Geel. Een ideale voorbereiding op de wedstrijd in Mol was dat niet, maar het is wel een bewust toewerken naar een piek die nog moet komen. Maar bij de start liep het al mis. Hert appel was laat en de jongens op de achterste rijen waren zich nog van beenstukken en jasjes aan het ontdoen terwijl de eerste renners voorin wegschoten. Emiel was gelukkig net bijtijds weg, maar in een korte start was het zo goed als onmogelijk om op te schuiven.

Nog in de eerste ronde liep het verder fout toen Emiel lek reed en op een platte tube opnieuw vele plaatsen verloor. Na de wissel schoof hij opnieuw stelselmatig op en schoof de top 30 binnen. Toen liep het andermaal fout, hij bleef haken achter een paaltje en ging zwaar onderuit. Maar al even snel krabbelde hij opnieuw recht. Toch leek het even te duren vooraleer hij opnieuw op toerental kwam. Ondertussen worden de ‘gaten’ in de wedstrijd tussen de groepjes steeds groter en dat maakt dat opschuiven zo goed als onmogelijk wordt. Zeker in een cross met zandpassages waar iedere hapering van een voorganger zorgt voor tijdverlies.

Voorin was het Wout Van Aert die de dans leidde. Geloof ons: Wout zal klaar zijn voor het WK. Hij schudde z’n tegenstanders één voor één los en reed solo naar de zege. In de achtergrond kwam Emiel net toen hij leek te zullen aansluiten bij een groepje voor hem opnieuw ten val… En tot overmaat van ramp werd hij door de commissarissen bij het ingaan van de laatste ronde uit koers genomen. Ook al moest Van Aert even later nog aankomst maken…

Een beetje van een tegenvaller dus daar in Mol en dat uitgerekend op de dag dat een filmploeg van Sporza zich de hele dag in het wiel van Emiel nestelde…

Maar niet getreurd, Emiel trok na afloop opnieuw naar Geel waar nog enkele dagen stage volgen. Ploegleider Bart Wellens was onder de indruk van de manier waarop Emiel door het zand kliefde en dat bood toch een beetje troost.

Voetjes op de grond dus en op naar de volgende!