Aan water geen gebrek daar in Bredene. Water, modder, zand en een beetje wind. Maar Emiel trok er zich allemaal niets van aan en buffelde op een zwaar parcours naar de 12 de plaats.

Niet het allersterkste deelnemersveld daar in Bredene en wellicht omwille van de barre omstandigheden haakten enkele deelnemers af. In de start schoof Emiel sterk op om al snel in de top tien plaats te vatten. Voorin waren het Vanderpoel en Aerts die de dans leidden, Michaël Vanthourenhout moest door pech terrein prijs geven. Vermeersch nestelde zich op rang drie.

Emiel hield ondertussen goed stand voorin in een groepje dat streed voor een plaats in de top tien. In de zware stroken aan de materiaalpost kwam hij nog wat power tekort, maar op andere delen van het parcours imponeerde hij. Vanderpoel schudde ondertussen Aerts los, Vanthourenhout ging over Vermeersch. Cleppe schoof fors op in zijn laatste cross, Emiel nestelde zich in een groepje met Meeusen, Merlier, Sweeck, Cleppe, Ferdinande, Bekaert en de Amerikaan White.

We zagen Aerts twee keer vallen in de materiaalpost, Emiel zelf werd bij een eerste fietswissel gehinderd, moest een gaatje laten, maar keerde terug. Even later had hij opnieuw pech bij een wissel toen de ketting er af donderde, maar opnieuw sloot hij aan. En weer ging het even mis, hij tikte het wiel van Sweeck aan, moest voet aan de grond zetten en verloor opnieuw wat terrein. Ook Ferdinande en Bekaert moesten een gaatje laten maar konden Emiel en White nog afhouden. In het slot ging de Amerikaan nog over Emiel die finaal als twaalfde finishte. Andermaal een knap resultaat en dat op amper 2min 19 seconden van een imponerende Vanderpoel en 9 secondjes van een top-tien-plaats.

Nu volgen twee dagen meer dan verdiende rust en dan op naar de volgende, op 2 januari in Gullegem.

Aan iedereen een fijn eindejaar gewenst, geniet er van met een glaasje van de bijna uitverkochte Saint-Emiel!