Het was niet de thuiskomst waarop Emiel gehoopt had. Onze Flandrien reed voor eigen volk verkrampt rond. Een gevolg van een onverteerde jetlag en de stress van de voorbije weken.

Thuis was het een beetje bang afwachten of Emiel de start zou halen van de parkcross. Vrijdag voelde hij zich wat ziekjes, maar na een goede nachtrust leek het zaterdagmorgen beter. En dus kwam hij erg gemotiveerd aan de start in Maldegem. De start was van verre van slecht en Emiel positioneerde zich rond de tiende plek. Maar gaandeweg zakte hij verder terug in het deelnemersveld en kwam schuddebollende voorbij aan de materiaalpost. We wisten genoeg. Op karakter reed hij uit, toch genietend van de vele aanmoedigingen van een fantastisch publiek.

Aan iedereen duizend maal bedankt voor de vele berichten, aanmoedigingen en letterlijke en figuurlijke schouderklopjes.

Emiel besliste terecht om alvast niet te starten in Lille en enkele dagen rust te nemen. Mogelijk zetten we een punt achter het seizoen en gaat de focus richting wegseizoen.