We schreven het al eerder: van een ploegentactiek is in Aosta amper spraken. Het is gewoon een gevecht man tegen man waarbij de sterkste overleven. Ook in de tweede rite maakte Emiel met zijn bijna 70 kilogram deel uit van die ‘beteren.’

Het begon met een vroege uitval met onder meer de Italiaanse kampioen. William Junior Lecerf sloot aan als enige Belg en er vormde zich een kopgroep van negen. Daarachter een verbrokkeld peloton waar Emiel op een bepaalde moment als enige van het team zat. Mees Hendrix knokte zich terug naar de voorwacht. Het peloton of wat daarvan overbleef greep de vluchters terug, maar dat was alleen het sein voor nieuwe aanvallen. Het was opnieuw de Italiaanse Kampioen Germani die in de aanval ging, daarachter de Tsjeck Vacek. Emiel hield mooi stand in een selecte groep van een vijftiental die samen de col van tweede categorie rondde.

Op de volgende col, een bijter van net geen 4 kilometer van meer dan 8 procent gemiddeld en met een strook van 12 procent kraakte hij en moest hij een man of tien laten rijden.

Die kwamen niet meer in aanmerking voor de zege die naar Germani ging. Emiel hield mooi stand en finishte in een rit met bijna 2500 hoogtemeters als vijftiende en eerste Belg. In het klassement rukt hij op naar rang 23 als eerste Belg.

Het klassement zal nog duchtig door elkaar geschud worden, want de derde rit is er één met meer dan 3100 hoogtemeters over amper 138 kilometer. Het zwaartepunt ligt in de eerste wedstrijdhelft, dus wie niet goed gerecupereerd is gaat onvermijdelijk onderuit. Ondertussen regende het nog een aantal opgaves.