Hij twijfelde even aan de benen, maar al vroeg in de wedstrijd voelden die toch goed aan. Maar al snel wisten we dat het Emiel zijn dagje niet zou worden.

Het begon al tijdens de opwarming met een lekke band door een glassplinter. En in de wedstrijd zelf kwam Emiel al vroeg ten val, zonder erg, maar de ketting raakte wel geblokkeerd tussen de tandwielen. Emiel, die al opgeschoven was tot rond de 40ste plaats donderde weer een tiental plaatsen achteruit. En over halfweg ging ook de derailleur in veiligheid waardoor Emiel op z’n ’11’ een deel van de ronde moest afhaspelen en opnieuw kostbare tijd en plaatsen verloor. Hij zou finaal finishen als 43 ste.

Samenvattend: de omstandigheden zaten niet mee in Leuven waar vroeg in de wedstrijd al grote verschillen gemaakt werden. Door pech miste Emiel de aansluiting bij een groepje dat hem richting top 30 had kunnen voeren en alleen is het op zo’n parcours haast onbegonnen werk om een kloof dicht te rijden. Emiel zelf was ontevreden na afloop, maar er zijn nu eenmaal van die dagen waar het allemaal net een beetje tegen zit.