Emiel heeft er een geslaagd dubbel weekend opzitten. Zaterdag finishte hij in Ruddervoorde als zeventiende, zondag in de wereldbeker van Maasmechelen wist hij dat resultaat te evenaren.

In Ruddervoorde lag het parcours zwaar. In de start liep het fout met de renners voor hem, en Emiel moest van ver terugkomen. Een tijdlang kon hij mee met de beteren, maar daarna zakte hij opnieuw wat weg. Logisch, want fysiek is het allemaal nog niet top en de ziektekiemen zijn nog niet helemaal weg. Maar hij bleef ook dit keer knokken en zette zowaar een sterke slotronde neer. Hoopgevend.

Dat het de goeie kant opgaat bleek zondag in Maasmechelen. Emiel vertrok vanop rij drie en in de drukte was het moeilijk inhalen. Maar hij schoof vlot door richting top tien. Er zat dash op en hij kon het niveau dit keer handhaven. Meer nog, hij leek op weg naar een plaats tussen tien en vijftien tot een lekke band voor tegenslag zorgde. Emiel viel enkele plaatsen terug maar wist z’n zeventiende plaats moeiteloos vast te houden.

Maar beter dan dat resultaat was de vaststelling dat het gevoel opnieuw beter was dan daags voordien. We zijn er nog niet helemaal, maar het gaat alvast de goeie kant op!